Patroni Polski i Ukrainy. Ikona jako źródło i inspiracja



I Międzynarodowy Plener Ikonopisów na Wołyniu
„Patroni Polski i Ukrainy. Ikona jako źródło i inspiracja”

Otwarcie poplenerowej wystawy ikon
26 kwietnia 2012 roku, godz. 18

GALERIA LUFCIK / DOM ARTYSTY PLASTYKA

Warszawa, ul. Mazowiecka 11a

Ikony powstały w czasie I Międzynarodowego Pleneru Ikonopisów na Wołyniu „Patroni Polski i Ukrainy. Ikona jako źródło i inspiracja”, który odbył się w lipcu 2011 roku na Ukrainie.

Plener został zorganizowany przez Konsulat Generalny RP w Łucku, Związek Artystów Plastyków Wołynia (www.art.lutsk.ua), Centrum Integracji w Zamłyniu, polską grupę „Droga Ikony” i Akademię Sztuk Pięknych we Lwowie, pod patronatem Tomasza Janika – ówczesnego Konsula Generalnego RP w Łucku, bpa Markijana Trofimiaka – zwierzchnika Kościoła rzymskokatolickiego na Wołyniu, oraz bpa Jozafata Howery – zwierzchnika Kościoła greckokatolickiego na Wołyniu.

Uczestnikami pleneru byli wykładowcy i malarze z Polski i Ukrainy (ASP we Lwowie, Związek Artystów Plastyków Wołynia, Droga Ikony, Związek Polskich Artystów Plastyków Okręg Warszawski), pracowali oni pod artystycznym i naukowym kierownictwem prof. Romana Wasyłyka, kierownika Katedry Sztuki Sakralnej Lwowskiej Narodowej Akademii Sztuk Pięknych.

Pomysł na zorganizowanie na Wołyniu polsko-ukraińskiego pleneru sztuki sakralnej zrodził się zaraz po otwarciu w Łucku pod koniec listopada 2010 roku – entuzjastycznie przyjętej – wystawy ikon, będących owocem II Międzynarodowych Warsztatów Ikonopisu, które odbyły się w Polsce, w łemkowskiej wsi Nowica (www.nowica.org.pl), w miejscu narodzin znakomitego poety – Bohdana Antonycza.

I Międzynarodowy Plener Ikonopisów na Wołyniu trwał od 20 do 31 lipca w ukraińskiej wsi Zamłynie, położonej przy samej granicy z Polską, na południe od przejścia granicznego Dorohusk–Jagodzin, gdzie znajduje się Centrum Integracji w Zamłyniu (Caritas Diecezji Łuckiej), ośrodek duchowego i intelektualnego dialogu polsko-ukraińskiego, prowadzony przez księdza rzymskokatolickiego – Jana Burasa.

Celem wołyńskiego pleneru jest próba przeniesienia na Ukrainę, sprawdzonego już w Nowicy, modelu wspólnej pracy twórczej artystów z Polski i z Ukrainy, prowadzenie dialogu duchowego pomiędzy artystami identyfikującymi się zarówno z tradycją zachodnią Kościoła, jak i wschodnią. U podstaw projektu leży potrzeba polsko-ukraińskiej wymiany idei i doświadczeń w przestrzeni wspólnych warsztatów tworzenia sztuki sakralnej i ikonopisu oraz zapoznanie się z religijnym kontekstem bizantyjskiej sztuki sakralnej, a także z kulturowym przenikaniem się wpływów Wschodu i Zachodu.

Animatorami całego projektu – kolejnych corocznych warsztatów, cyklu wystaw i publikacji, są osoby, którym bliskie jest pojęcie „fenomen pogranicza”, które od wielu lat w różnych środowiskach, zarówno w Polsce, jak i na Ukrainie, podejmując działania o wymiarze duchowym, artystycznym, naukowym, kierują się przede wszystkim troską o zachowanie wieloetnicznego i wielokonfesyjnego wymiaru pogranicza, wzmacniania tego wymiaru, czy wręcz jego rekonstrukcji, zwłaszcza po straszliwych skutkach działań obu totalitaryzmów.

***

Owocem warsztatów jest ponad dwadzieścia ikon, dwujęzyczny katalog, prezentujący prace wszystkich uczestników. W ramach cyklu wystaw ikony zostały dotychczas pokazane w kilku ośrodkach pogranicza na Ukrainie – w Zamłyniu, Lubomlu, Ostrogu, Łucku, Dubnie i w Sarnach, a także w Chełmie i w Ciechanowie, a następnie zostaną zaprezentowane w Warszawie i w Lublinie (w ramach Nocy Kultury).

Organizatorzy zakładają, iż plener będzie odbywał się cyklicznie – w tym roku tematem II Międzynarodowego Pleneru Ikonopisów na Wołyniu będą „Wędrujący święci”.

Krzysztof Sawicki i Wołodymyr Marczuk